“Είμαστε εδώ, για να βρούμε τον τρόπο”

Την ευκαιρία για μια σύντομη, αλλά και περιεκτική συζήτηση μας έδωσε ο 40χρονος τεχνικός του Α.Σ. Ρόδος, Δημήτρης Χρυσοπουλος.

Η εκκίνηση ήταν ιδανική με το που ανελαβε τα ηνία της ομαδας, κέρδισε ποδοσφαιριστές και τον φίλαθλο κόσμο.
Το καλοκαίρι άλλωστε για τον ΑΣ Ρόδος ήταν ιδιαίτερο, με την ομάδα να τρέχει τις διοικητικές εξελίξεις οριακά και να μπαίνει στη νέα σεζόν με τρόπο αισιόδοξο αλλά και αγχωτικό.
Με νέο ροστερ, διαφορετική φιλοσοφία, αλλά και την πίεση του χρόνου δεδομένη.
Γι’ αυτο, ζητήσαμε την άποψη του για την εικόνα των “ελαφιων” σε αυτούς τους… σχεδόν δύο μήνες που βρίσκεται στον πάγκο τους, ενόψει μάλιστα και της αυριανής σημαντικής εντός εδρας αναμέτρησης με τον Πανναυπλιακό.

-Το ξεκινημα ηταν ιδανικο με τις νικες απεναντι σε Γυθειο, Α.Ε Μυκονου και Μαλεσινα, ομως η συνεχεια οχι. Η ομαδα απο τοτε μετραει 2 ισοπαλιες και μία ηττα. Τι πιστευεις οτι φταιει;

Ξεκινήσαμε όντως με αισιόδοξα μηνύματα, χωρις να κανουμε κατι σπουδαιο. Δειξαμε ενα σοβαρο προσωπο και λιγο η ποιοτητα μας, λιγο η τυχη, λιγο η αλλαγη στη λειτουργία μας, μας εδωσαν τρεις νικες. Συνεχίσαμε να δουλεύουμε, όμως δεν μείναμε συγκεντρωμενοι. Για διάφορους λόγους αποσυντονιστηκαμε και στα επόμενα ματς, το πληρώσαμε. Το ποδόσφαιρο έχει κανόνες και όταν τους αγνοείς, αυτό σε τιμωρεί.
Όπως και να έχει, προχωραμε και συνεχίζουμε να δουλεύουμε για να μπούμε ξανά σε τροχιά επιτυχιών. Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά είμαστε εδώ για να βρούμε τον τρόπο.

• Θεωρείς πως η αποχή από τις προπονήσεις, μετά και την σχετική ανακοίνωση των ποδοσφαιριστων, επηρέασε την εικόνα της ομάδας;

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Υπάρχουν αιτίες. Και οι αιτίες ζητάνε παντοτε λύσεις. Όσες αιτίες αφορούν στο αγωνιστικό τμήμα, ακομα κι αν δεν δικαιωνόμαστε σε καθε αγωνιστική, τις δουλεύουμε καθημερινά.

• Αύριο η Ροδος υποδέχεται τον Πανναυπλιακο. Με τη ζώνη του υποβιβασμού να μην είναι και πολύ μακρυά, πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη για το τριποντο;

Η νίκη είναι το μοναδικο αποτελεσμα που σκεφτομαστε. Οτιδήποτε άλλο, θα δημιουργήσει εσωστρέφεια και ανασφάλεια.
Η ομαδα λοιπον δεν πρέπει να δειχνει ευάλωτη, ούτε να μπαίνει σε μαθηματικές εξισώσεις της ζώνης. Δεν της αξίζει και με ενοχλεί που μπαίνουμε σε τέτοιες συζητήσεις, αλλά ήρθε η στιγμή να φερθουμε όλοι ανάλογα.

• Πόσο ικανοποιημένος είσαι από το έμψυχο δυναμικό που βρεθηκε στα χέρια σου, χωρις να το εχεις επιλεξει εσυ; Θεωρείς ότι υπάρχει πληροτητα;

Το ροστερ σιγουρα έχει ελλείψεις, αλλα δεν με απασχολει αν το επελεξα εγω ή οχι.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως από την πρώτη μου προπόνηση μέχρι και σήμερα, έχουν αποχωρήσει 4 παίκτες. Σαρηασλανογλου, Νίκκας, Φρερρης και Μποτε. Αν συνυπολογισουμε και τον Νικολοπουλο που χάνει το υπόλοιπο της σεζόν, καταλαβαίνει κανείς ότι και να μην υπήρχαν, προέκυψαν ελλείψεις.
Δεν υπάρχει σιγουρα παράπονο από την προσπάθεια και τη διάθεση των παιδιών, ουτε ελλειψη εμπιστοσυνης. Αν και όλοι μας μπορούσαμε να δώσουμε παραπάνω πράγματα μέχρι σήμερα.
Οι αριθμοί ομως, μιλάνε απο μόνοι τους. Όταν σε 10 αναμετρήσεις έχουμε σκοράρει μόλις 7 γκολ, είναι και θέμα ικανότητας. Προσπαθούμε να βρούμε λύσεις, δουλεύουμε γι αυτές, αλλά έως τώρα δεν έχουμε το αποτέλεσμα που επιθυμούμε. Εχουμε ολοι μεριδιο ευθυνης και αυτό πρέπει να μας πεισμωσει.

• Άρα θεωρείται δεδομένη η ενίσχυση στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου;

Είναι νωρίς να μπούμε σε μια τέτοια συζήτηση. Θεωρώ πως η διοίκηση θα κάνει τις κινήσεις που πρέπει. Όμως οι επόμενες 4 αγωνιστικες, θα κρίνουν πιστεύω το ταβάνι που θα μπει και τη φιλοσοφία των μεταγραφικων κινήσεων.

• Πόσο αναγκαίο είναι και το ντόπιο στοιχείο στη δομή του ροστερ;

Επιβάλλεται να υπάρχει, αλλά είτε ντόπιος είτε από άλλο μέρος, θα πρέπει να ξέρει το βάρος του οργανισμού. Να φέρεται ανάλογα και να προσφέρει ανάλογα. Όπως και ο οργανισμός βεβαια απέναντι στον αθλητή. Είτε είναι από το νησί είτε όχι, αξίζει ίδιας μεταχείρισης αγωνιστικά και μη, ώστε να εξελιχθεί, να αποδώσει και να πετύχει μέσα από τον σύλλογο.

• Νιώθεις πίεση στον πάγκο της Ρόδου ή νιώθεις πλέον οικεια;

Ξέρω που ήρθα και πόσοι άνθρωποι αγαπούν αυτόν τον οργανισμό. Δεν ήρθα να πουλήσω οπαδιλικι και δεν γίνεται κιόλας.
Όμως έχω υπάρξει φιλαθλος και ξέρω την ανησυχία και τη σπίθα της ψυχής. Είναι πάντα αλλιώς να υποστηρίζεις την ομάδα του τόπου σου. Δεν μου δημιουργειται λοιπον καποια πιεση.
Το σέβομαι και έχω εισπράξει επίσης περίσσιο σεβασμό. Γι’ αυτο θέλω να κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορω, για όσο μπορώ.

Μ. Λ.