Ο επικήδειος του Δημάρχου Ρόδου Αντώνη Καμπουράκη στην εξόδιο ακολουθία του Βασίλη Μανέττα

Βασίλη μου, σ’ αποχαιρετούμε, αλλά δεν σε ξεχνάμε.

Το άγγελμα της απώλειάς σου, πότισε τις καρδιές μας, με ανείπωτο πόνο, και με απέραντη θλίψη. Όση δύναμη και αν επιστρατεύσω, τα συναισθήματα που κυριαρχούν, και με κυριεύουν, δεν μου επιτρέπουν, να αποτρέψω τη συγκίνηση και τον πόνο, που μου προκαλεί ο απρόσμενος, και άδικος χαμός σου. Τόσο γρήγορα. Τόσο αστραπιαία.Τόσο αναπόφευκτα.

Θα μείνει για πάντα, το προσωπικό αποτύπωμα σου, στη Ρόδο μας, που τόσο αγάπησες, και τόσα πολλά της προσέφερες. Το αποτύπωμα της ευγένειας, του ήθους και της καλοσύνης σου. Στην Παιδεία, στα Κοινά και στην Κοινωνία. Του καθαρού λόγου, και της αποτελεσματικής πράξης. Της χαρισματικής σου προσωπικότητας, που την διέκρινε η Ανιδιοτέλεια, η Εντιμότητα, η Απλόχερη Προσφορά, στον Τόπο σου,και στον Συνάνθρωπό σου. Η Αυθεντικότητα, και η Ειλικρίνειά σου.

Πάντα δίπλα, σε κάθε ανάγκη των συμπολιτών σου, στ’ Αφάντου. Αλλά και σε όλη τη Ρόδο.

Πάντα, στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος, και ως Αυτοδιοικητικός, και ως Εκπαιδευτικός. Η ζωή σου, υπήρξε ταυτισμένη, με το στόχο να έχουν τα παιδιά μας, τα παιδιά της Ρόδου μας, ένα μέλλον που θα τα κάνει περήφανα, για τη Ροδίτικη καταγωγή τους.

Η μνήμη, αυτού του διαρκούς αγώνα σου, θα μείνει, για πάντα ζωντανή. Είναι η βαρύτιμη κληρονομιά, που αφήνεις σε όλους μας, και ειδικά σε μας, που είχαμε το μονάκριβο προνόμιο, να μας τιμήσεις με τη φιλία σου.

Γι’ αυτό, μαζί με το τελευταίο αντίο, θέλω να ξέρεις, πως θα αναλώσουμε όλες τις δυνάμεις μας, για να γίνει πράξη, το Πιστεύω σου:μιας Ρόδου που αγαπάει τα παιδιά της, που τα στηρίζει, και τους προσφέρει, τις ευκαιρίες που χρειάζονται, για να προκόψουν, και να ζήσουν δημιουργικά, και με αξιοπρέπεια τη ζωή τους. 

Είμαι βέβαιος, πως από κάπου εκεί ψηλά, θα μας κοιτάς. Και θα είναι αναπαυμένη, η ψυχή σου. Βλέποντας να υπηρετούμε Αξίες, και ΌΧΙ Αξιώματα. Όπως έκανες κι εσύ, και μας έδωσες, το Φωτεινό σου παράδειγμα.

Ο πανάγαθος Θεός, να χαρίσει βάλσαμο παρηγοριάς, στον πόνο της οικογενείας σου: στην Ευαγγελία σου και στον Γιάννη σου, στην Αδελφή σου, στην ανιψιά σου Μαρία, στους Συγγενείς σου, στους Φίλους σου, στους Οικείους σου. Που είναι τόσο πολλοί. Στους Μαθητές σου. Που, τους λείπεις, τόσο πολύ.

Καλό Ταξίδι στους ουρανούς, εκεί που δεν υπάρχει Πόνος, Λύπη, & Στεναγμός.

Βασίλη μου, η Ρόδος μας, δεν θα σε ξεχάσει ποτέ.

Καλό ταξίδι Αγαπημένε φίλε.

Μοναδικέ, και Ξεχωριστέ Άνθρωπε.