Μπαράκας: “Ολυμπιακός: Ιδέα, λατρεία, συντροφιά!”
Ο Ροδίτης χρυσός παραολυμπιονίκης, Θανάσης Μπαράκας, ο οποίος βρέθηκε στο «Γ. Καραϊσκάκης», για τον αγώνα Ολυμπιακός – Άρσεναλ, παρότι έχει υποστεί ολική απώλεια όρασης, μίλησε στον Sport24 Radio 103,3 και την εκπομπή «Ανατροπή & πέναλτι» με τους Σταύρο Γεωργακόπουλο, Βαγγέλη Μίχο και Γιάννη Σερέτη.
α τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Άρσεναλ: «Κακό timing δεν υπάρχει στον αθλητισμό. Η νίκη και η ήττα είναι στον αθλητισμό. Τις ήττες πρέπει να τις βλέπεις να παίρνεις πράγματα και να τα διορθώνεις. Το βλέπω και εγώ ως αθλητής. Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική μέχρι το 2-0. Μετά το 3-0 «πάγωσε» το γήπεδο. Θα κρατήσω το θερμό χειροκρότημα στον Κάμπελ και να μην ξεχνάμε ότι από αυτόν σχεδόν προήλθαν τα τρία γκολ που δεχθήκαμε, αλλά είχε προσφέρει στην ομάδα μας.»
Για το αν πήγαινε γήπεδο πριν μείνει τυφλός: “Πήγαινα με δυσκολία. Το 1990 όπου πήγαινα στην σχολή των τυφλών κάθε Κυριακή ήμουν στο “Καραϊσκάκης” ή όπου αλλού στο λεκανοπέδιο έπαιζε η ομάδα.»
Για το πως αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο από το γήπεδο χωρίς να βλέπει: «Σε έναν αγώνα έχουμε πάντα μαζί ένα ραδιόφωνο, με τα ακουστικά ακούμε την μετάδοση και αντιλαμβανόμαστε που πηγαίνει η μπάλα. Προς τα εκεί πάει και το κεφάλι μας. Το πρώτο που κάνω είναι να ρωτήσω τον συνοδό μου, που κάνουμε επίθεση. Αυτό είναι το παράξενο, γιατί μετά σηκωνόμαστε και «λέμε συγγνώμη να περάσω γιατί δεν βλέπω». Αν δείτε και στα time out στο μπάσκετ τα σχέδια είναι σ” ένα μικρό χαρτάκι. Με το σχέδιο μπορείς να αντιληφθείς. Ακούγοντας την μετάδοση μπορείς να καταλάβεις αν το 4-4-2 έχει γίνει παίζουμε όλοι πίσω..»
Για την μεγαλύτερη και την χειρότερη στιγμή που έχει ζήσει με τον Ολυμπιακό:«Μεγάλες στιγμές υπάρχουν πολλές, αλλά αυτή που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν το 1982 αν θυμάμαι καλά που ο Ολυμπιακός απέκλεισε τον Άγιαξ με τα γκολ του Αναστόπουλου, αλλά και η νίκη επί της Μάντσεστερ πριν από περίπου δύο χρόνια. Το πιο απογοητευτικό ήταν το 1990 με τον Παναθηναϊκό που οι Ολυμπιακοί φώναζαν ήταν στημένο και οι Παναθηναϊκοί «ναι».
Για το ποιοι είναι οι αγαπημένοι του παίκτες: «Νίκος Αναστόπουλος, Λάγιος Ντέταρι. Πιο μετά Ζιοβάνι και Φουστέρ, ο οποίος δεν διαμαρτύρεται, ακολουθεί τις εντολές του προπονητή και νομίζω αυτό του το αναγνώρισε και η διοίκηση γι” αυτό του ανανέωσε το συμβόλαιο.»
Για το αν έχει τον Ολυμπιακό εκτός του «Γεώργιος Καραϊσκάκης»: «Έχω πάει σε αρκετά παιχνίδια στο λεκανοπέδιο της Αττικής, στον Πανιώνιο, με Αθηναϊκό, στον Ατρόμητο. Είχα επιχειρήσει να πάω με την Φλαμουτάρι, αλλά δεν τα κατάφερα γιατί είχαμε ένα θέμα με τις βίζες.»
Για το πως έγινε Ολυμπιακός: «Όλοι από μικροί ηλικία παίρνουμε τα στοιχεία από τον πατέρας μας. Έτσι πήραμε και εμείς αυτό το μικρόβιο. Είναι η συντροφιά μας τα τα Σαββατοκύριακα. Είναι ιδέα, λατρεία. Είμαστε μία μεγάλη παρέα που παρακολουθούμε τον Ολυμπιακό. Είτε στο σπίτι του πατέρα μου, είτε στο πρακτορείο μου.»
Για το πως ασχολήθηκε με τον αθλητισμό: «Από μικρή ηλικία που έκανα στίβο και είχα μερική όραση, δεν μπορούσα να διαβάσω και έπρεπε να διαλέξω τον αθλητισμό ή να διαβάσω πριν πέσει ο ήλιος. Ήμουν από τα πρώτα μέλη όπου έκανα ένα δελτίο στο σωματείο αναπήρων Δωδεκανήσων. Το 1997 πήρα μέρος σε τουρνουά αναπήρων στο «Καραϊσκάκης». Ασχολήθηκα με διπλές προπονήσεις, κατέκτησα το χρυσό στο Σίδνεϊ, στην Αθήνα βγήκα πέμπτος και το 2005 ξαναήρθαν οι μεγάλες επιτυχίες. Μου ήρθε μία πρόταση από τον συναθλητή μου να κάνουμε ποδηλασία το 2014 και κατέκτησα την πρώτη θέση σπριντ, πήρα την πρόκριση για το Ρίο και πλέον ετοιμαζόμαστε εντατικά για την 5η συμμετοχή μου στην παραολυμπιάδα.»
Για το πως βιώνει την κατάσταση στην Ελλάδα: «Δεν έχουμε τα προνομιακά συστήματα που έχουν οι σκανδιναβικές χώρες. Γενικά υπάρχουν προβλήματα στην Ευρώπη. Παντού έχουν προβλήματα, αλλά στην Ελλάδα έχουμε περισσότερα. Αυτή την στιγμή δεν συζητάμε καν να βελτιώσουμε πράγματα, αλλά να κρατήσουμε αυτά που έχουμε. Βρίσκομαι στην ομοσπονδία και είχαμε ενημέρωση για τις δεσμεύσεις του πρωθυπουργού να μην θιγούν τα δικαιώματα μας.»
sport24.gr
