Ο χώρος του επαγγελματικού ποδόσφαιρου μαστίζεται από μία εκτεταμένη διαφθορά, με συγκρούσεις οπαδών με οπαδούς ή με τα ΜΑΤ. Ούτε λίγο ούτε πολύ κάθε Σαββατοκύριακο, όχι μόνο την περίοδο που αναλάβαμε εμείς, είχαμε μία μόνιμη αιμορραγία της έννομης τάξης, που δεν προσέβαλε μόνο τον αθλητισμό και το ευ αγωνίζεσθαι αλλά και τον πολιτισμό μας. Ο αθλητισμός είχε γίνει πεδίο στράτευσης τυφλών οπαδών, τους οποίους δεν τους ενδιαφέρει το θέαμα, ούτε πως έχει διαρθρωθεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, και δημιουργούσαν προσβλητικές καταστάσεις για όλους.

Σε κανέναν άλλο τομέα της Δημόσιας Ζωής δεν ήταν ελαχιστοποιούμενη η παρέμβαση του Κράτους. Όχι στις Ομοσπονδίες, αλλά σε θέματα που πρέπει να ρυθμίζει το κράτος όταν υπάρχουν κενά και παθογένειες, όπως στην περίπτωσή μας. Οι μόνες δυνατότητες που είχε η Κυβέρνηση, με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία, να ρυθμίζει δευτερεύοντα ζητήματα, όπως τις μετακινήσεις των οπαδών ή απαγόρευσης διεξαγωγής αγώνων, αφού πρώτα υπήρχε πρόταση από την Επιτροπή της Βίας και της Αστυνομίας. Η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο και κάθε παρέμβαση. Από τις πρώτες ημέρες που παρέλαβε η Κυβέρνηση τα καθήκοντά της, βρεθήκαμε με οξυμένα προβλήματα και ευτυχώς δεν είχαμε νεκρό από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα. Νεκρός υπήρξε σε αγώνα στην Κρήτη. Εκεί έχουμε καταντήσει, να υπάρχουν νεκροί. Να υπάρχουν σωματικές βλάβες σε φιλάθλους, αθλητές και εργαζόμενους στα γήπεδα.

Όταν μιλάμε για επεισόδια, μιλάμε για εκτεταμένα επεισόδια, στα οποία υπήρχε απειλή για την ανθρώπινη ζωή και πρόκειται για εργαζόμενους στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, πρόκειται για αθλητές, γιατρούς κτλ. Είχαμε καταστροφές σε δημόσια γήπεδα και άλλους χώρους. Έπρεπε να παρέμβουμε άμεσα. Εκείνη την περίοδο η Κυβέρνηση δεχόταν είτε προτροπές είτε επιθέσεις. «Γιατί δεν παρεμβαίνει;». Μας καλούσαν όλοι λίγο ή πολύ να κάνουμε κάτι, αφού δεν πάει άλλο, αφού θα έχουμε ακόμη χειρότερα γεγονότα. Η Κυβέρνηση άμεσα παρενέβη και απαγόρευσε την διεξαγωγή για μία αγωνιστικής και τη διεξαγωγή μίας αγωνιστικής χωρίς οπαδούς. Εξαντλήσαμε όλες τις επιλογές.

Σήμερα με το Νομοσχέδιο που έρχεται στη Βουλή, έχοντας μία εποικοδομητική συζήτηση στην Αρμόδια Επιτροπή, έχουν ληφθεί υπ’ όψιν παρατηρήσεις όλων των κομμάτων που ήταν προς ένταξη στο νομοσχέδιο. Πρώτα από όλα έχουμε την παρέμβαση του Κράτους όσον αφορά τα πρόστιμα των διοικητικών προστίμων. Ενώ για όλους τομείς της δημόσιας ζωής και της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα, το κράτος μπορεί να παρεμβαίνει και να βάζει πρόστιμα, στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε.

Για πρώτη φορά έχουμε σε νόμο τη δυνατότητα του Υπουργού, μπορούμε να υποβάλουμε πρόστιμα και μετρά κατά της βίας φτάνουν στην ανάκληση της αθλητικής αναγνώρισης. Σε αυτές τις καταστάσεις εμπλέκονται ομάδες και Ομοσπονδίες, το κάνουμε σαφές από το βήμα της Ολομέλειας πως αυτά που περιλαμβάνονται στο Νόμο θα υλοποιηθούν μέχρι κεραίας. Ο αθλητισμούς δεν είναι πεδίο σύγκρουσης οικονομικών συμφερόντων. Όλοι βρίσκονται υπό το βλέμμα του Κράτους.

Για πρώτη φορά θεσμοθετούνται κυρώσεις για τη μη εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτήριου. Φτάσαμε, δυστυχώς, το 2015 και δεν είχε εφαρμοστεί, όπως ο Νόμος προϋποθέτει. Φτάσαμε στην ανυποληψία της ίδιας κοινοβουλευτικής διαδικασίας, επειδή δεν υπήρχαν κυρώσεις στους παραβάτες. Τώρα εμείς ερχόμαστε και λέμε ότι κανένα γήπεδο που δεν έχει το σύστημα που προανέφερα δεν μπορεί να γίνει αγώνας πρώτης κατηγορίας στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Ελέγχεται η περιουσία των διαιτητών και των παρατηρητών, στελεχώνεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο η Διαρκής Επιτροπή της Βίας και καταργείται αυτή η παρ. 12 του άρθρου 29 του 2006, η οποία προέβλεπε όχι καθεστώς αυτοδιοίκησης, αλλά καθεστώς αυτονομίας, και σας ερωτώ:

Σε ποιον τομέα της δημόσιας ζωής το σύνταγμα επιφυλάσσει τέτοιο καθεστώς. Σε κανένα! Αν ελέγξετε το το παραπάνω άρθρο δεν εξαιρεί κανένα άθλημα από τον έλεγχο του Κράτους. Γνωρίζαμε ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις, είμαστε έτοιμοι από την αρχή σε έναν ειλικρινή, δημόσιο και καθαρό διάλογο. Το αποδείξαμε στην πράξη. Δηλώσαμε ότι ενώ είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε όλα τα ζητήματα για το νομοσχέδιο, δεν δεχθήκαμε τελεσίγραφα και το κάναμε σαφές προς πάσα κατεύθυνση. Η στάση που τήρησε η Κυβέρνηση, συζητώντας με όλους τους φορείς του ποδοσφαίρου, οδήγησε σε μία λύση πολλών προβλημάτων.

Αυτή την περίοδο, που εμείς συζητάμε για τα ζητήματα της αντιμετώπισης της βίας, εμβρόντητη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί μία… παρέλαση ύποπτων στους οποίους έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για στήσιμο αγώνων. Για πρώτη φορά είδαμε τέτοια γεγονότα για πρώτη φορά στο χώρο του ποδοσφαίρου. Αυτά τα ζητήματα πρέπει να κάνουν και εμάς πιο σοφούς. Και ο προηγούμενος υφυπουργός προσπάθησε να βάλει μία τάξη, αλλά δεν τα κατάφερε επειδή υπήρξε αλλαγή στη χώρα.

Ετέθη από πολλούς ότι υπήρχε κίνδυνος αποβολής των εθνικών ομάδων και των συλλόγων από τις διεθνείς διοργανώσεις. Η Κυβέρνηση είχε δηλώσει εξ αρχής ότι δεν είναι στις προθέσεις μας κάτι τέτοιο, αλλά τονίσαμε ότι η Κυβέρνηση νομοθετεί με βάση το συμφέρον του ελληνικού λαού. Για αυτό καλέσαμε όλους τους φορείς εγχώριους και διεθνείς σε εξαντηλτικό διάλογο. Πάρα πολλά σημεία, και από τις παρατηρήσεις των φορέων αυτών, ενσωματώσαμε στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Αυτό αποστείλαμε στην ΕΠΟ, FIFA και UEFA. Η FIFA και η UEFA μας απάντησαν, αναφέροντας τρεις παρατηρήσεις. Επί των παρατηρήσεων αυτών, εμείς δεν συμφωνήσαμε, σας το λέω με τρόπο ρητό και κατηγορηματικό.

Η πρώτη παρατήρηση, η οποία ήταν η πλέον ανώδυνη, το ζήτημα του αποκλεισμού των ελληνικών ομάδων από την Κυβέρνηση. Σε αυτό το σημείο η UEFA μας παρότρυνε να διαγραφεί από το νομοσχέδιο. Είχαμε σκεφτεί να κάνουμε δεκτό κάτι τέτοιο. Αμέσως εξυπηρετείται ο σκοπός της κυβέρνησης να διακόπτει ένα πρωτάθλημα. Δεν μπορούσαμε, όμως, να συμφωνήσουμε σε αυτά που μας πρότεινε η FIFA και η UEFA όσον αφορά το θέμα των τακτικών δικαστών. Από τους πρώτους που για το σκάνδαλο από τον αρμόδιο ανακριτική κλήθηκαν ήταν μέλη που είχαν τέτοια πόστα. Για αυτό δεν θέλαμε να υπάρχουν αμφιβολίες για το τι γίνεται στα τακτικά δικαστήρια. Η πρόταση που μας έγινε ήταν μη εποικοδομητική. Για αυτό τον λόγο πήγα στη Γενεύη για να θέσω αυτό τον προβληματισμό. Μετά από πολύωρη και ειλικρινή συζήτηση οι διεθνείς Ομοσπονδίες δέχθηκαν τα πειθαρχικά όργανα να τα αποτελούν τακτικοί δικαστές και εν ενεργεία εισαγγελέας, αλλά να τους επιλέγει η ΕΠΟ.

Δεν μπορούσαμε να το δεχθούμε αυτό. Μπορεί να γίνει δεκτό, αλλά προτείναμε να τους προτείνει ο αρμόδιος προϊστάμενος και να στη συνέχεια να επιλέγει η ΕΠΟ. Και οι δύο πλευρές συζητήσαμε αρκετά για αυτό. Θεωρούμε, έχοντας κατά νου το αυτονόητα, ότι η Βουλή έχει αμέριστη εμπιστοσύνη στους Έλληνες δικαστές και μπορεί αυτή η διάταξη να βοηθήσει και έτσι φεύγουν τα σύννεφα.

Το δεύτερο είναι ότι οι διεθνείς Ομοσπονδίες είχαν κάποιες ενστάσεις για το άρθρο 15. Είναι ενδιαφέρον ότι οι διεθνείς Ομοσπονδίες δεν έδωσαν κανέναν αγώνα, ούτε μας πρότειναν να συνεχιστεί το καθεστώς της ανομίας. Τελικά από πολύωρη συζήτηση καταλήξαμε στο εξής: θέματα του ποδοσφαίρου και οργάνωσης της Ομοσπονδίας ρυθμίζονται από την ΕΠΟ στα πλαίσια της λειτουργίας της και τους κανονισμούς της, τα οποία είναι σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους. Να λειτουργεί αυτόνομα, σύμφωνα με τους κανονισμούς της ευρωπαϊκής και της διεθνούς Ομοσπονδίας.

Αυτή είναι η πρόταση που προέκυψε μετά από διάλογο που κάναμε χθες το βράδυ. Μετά την κατάθεσή τους θα μεταφραστούν και θα πάνε στις διεθνείς Ομοσπονδίες. Δήλωσα και χθες, το λέω και ενώπιόν σας, δώσαμε σκληρή μάχη, η οποία δεν ήταν με τις διεθνείς Ομοσπονδίες και δώσαμε μάχη με τα συμφέροντα που λυμαίνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είχαμε μία μακρά συζήτηση με εντάσεις, αντιπαραθέσεις και συμφωνίες με τις διεθνείς Ομοσπονδίες. Η Κυβέρνηση καλεί να παρακολουθούν με μεγαλύτερη προσοχή τα θέματα των αρμοδιοτήτων τους, θέλουμε την εμπλοκή τους για να διορθώνονται παθογένειες, όχι όταν φτάνουμε στα όρια, αλλά όταν οι Ομοσπονδίες διαπιστώνουν ότι υπάρχουν προβλήματα στον ελληνικό αθλητισμό. Θεωρούμε ότι η ελληνική Κυβέρνηση και ελπίζω οι διεθνείς Ομοσπονδίες αυτές οι τροποποιήσεις, όπως έγιναν, μπορούν να βοηθήσουν το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο και γενικότερα τον ελληνικό αθλητισμό.

Όλη αυτή την περίοδο δεχόμαστε παραινέσεις, για να μην τις χαρακτηρίσω αλλιώς, μας καλούσαν κάποιοι καλοί φίλοι και άνθρωποι να αποσύρουμε το νομοσχέδιο γιατί θα μας το επιβάλλουν άλλοι. Την ίδια ώρα, οι ίδιοι δημοσιογράφοι μας έλεγαν να αποσύρουμε τις ελληνικές ομάδες και τις εθνικές ομάδες από τις διεθνείς διοργανώσεις. Πρόκειται για μία παθογένεια που ξεπερνάει κάθε όριο. Οι ίδιοι άνθρωποι μας έλεγαν να θέσουμε ζητήματα εκλογών. Οι ίδιοι.